De ene knuffel is de andere niet

Je hebt beleefde knuffels, waarbij je gedachteloos een knuffel krijgt, meer als formaliteit. En je hebt van die spontane knuffels, waarbij je stevig vastgepakt en bijna ingesnoerd wordt. Dat je je afvraagt of de ander je ooit nog loslaat haha. Zo’n knuffel die recht vanuit het hart komt en het hoofd even niet meedoet.

Zo’n laatste knuffel kreeg ik laatst spontaan bij het weggaan, van een naaste. Dat zegt wat over de band die er in de week van afscheid is ontstaan en er eigenlijk vanaf de eerste dag was.Terwijl ik binnenkwam lopen op het moment dat het leven even gruwelijk pijn deed, werd ik hartelijk ontvangen, op zielsniveau toegelaten.

Dat iemand dan zo open kan staan en het contact aan kan gaan. Ja, dat bewonder ik. En dan doe ik ook slik als ik na afloop zo hartelijk bedankt wordt.

De blik in de ogen, die ik zag toen ik weer losgelaten werd was intens. Dat staat dan weer op mijn netvlies gekerfd. In die blik was zowel verdriet als dankbaarheid te lezen. Dat is zo’n moment dat de wereld even stil valt. Dat alles er is en er tegelijkertijd niks toe doet. Dat woorden op dat moment niet nodig zijn, want alles is al gezegd met het lichaam, tijdens de omhelzing.

Daardoor neem ik me voor om ook met meer aandacht een ander een omhelzing te geven: bewust en niet gedachteloos, zoals ik zelf eerlijk gezegd ook regelmatig doe of helemaal niet doen. Ik heb niet zo de behoefte om iedereen maar vast te pakken en mijn waardering met een knuffel te uiten haha.

Juist mijn uitvaartwerk zorgt er dus voor dat ik nog bewuster in het leven sta en de kleine dingen keer op keer meer en meer waardeer. Ik leer van elke familie die ik begeleiden mag.



#uitvaartbegeleiding #contact #waardevollemomenten #levenslessen