Rare vragen: hoe is het met je ontlasting?

Hoe is het de laatste tijd met je ontlasting? Dat zou je eigenlijk moeten vragen als je wilt weten hoe het werkelijk met iemand gaat. Ik had een net een leuk gesprek over een mevrouw in het hondenpark. Het begon met een poepende hond, waardoor we elkaar vervolgens ontmoetten hoe het werkelijk met ons ging, aan de hand van onze eigen stoelgang. Met een lach namen we afscheid.

Heerlijk dat soort gesprekken, die net zelfs dieper gaan dan een 'Hoi, hoe gaat het? Nog leuke dingen gedaan?'. Het onderwerp ontlasting zorgde ervoor dat we meteen op een ander niveau met elkaar spraken. Misschien juist omdat het geen 'gewoon' onderwerp is.

Gesprekken over ontlasting ben ik echter wel gebruikelijk te voeren. Na 3 bevallingen was ik volledig over mijn 'poep-gene' heen. Ook bij de laatste verzorging van overledenen was het wassen van het intieme gebied geen probleem. Dus in de intakegesprekken voor de Malvatherapie vind ik het niet raar om naar de details van je stoelgang te vragen: Moet je vaak? Hoe ziet je ontlasting eruit? Zijn er veranderingen in de kleur, vorm, structuur, frequentie?

Je stoelgang vertelt zoveel over hoe het echt met je gaat. Niet alleen voedsel, vocht en beweging is van invloed op je stoelgang. Ook emoties en veilige ervaringen zorgen voor een verandering in je ontlasting.

De ziel leeft in de darmen, zeggen we vanuit de Malvatherapie. Darmproblemen zijn ook vaak zielsgerelateerd. Hebben bovendien te maken met hoe je omgaat met het leven, hoe je dat verteert vertaalt zich naar je stoelgang.

Simpel voorbeeld: als er spanning is, is er iets schokkends gebeurd, dan laten mijn darmen meteen alles los. Bij een mentaal gevoel van onveiligheid krijg ik een acuut diarree. 1 x en daarna niet meer.

Bij obstipatie gaat het er niet alleen om of je voldoende drinkt, beweegt en genoeg vezels eet. Ook gaan we het gesprek aan over vasthouden, loslaten. Hoe ga je daarmee samenhangen? Is er een link? En in volume speelt dit thema dit moment? Je lichaam vertelt wat er van binnen bij je speelt, maar waar je geen woorden aan kan geven. Ook geeft je lichaam met signalen aan dat er dingen zijn waar je soms (nog) niet bewust van bent. Luister daarom vooral naar het fluisteren van je lichaam. Wat zou het je willen vertellen? Dat is een mooi beginpunt bij een klacht, in plaats van er alleen maar vanaf willen zijn.